Grywalizacja w sprzedaży

Do roku 2009 AIDS zabiło ponad 30 mln ludzi na całym świecie. To tak jakby umarli wszyscy Polacy poza mieszkańcami dziesięciu największych miast. Drugie tyle ludzi miało kontakt ze śmiertelnym wirusem wywołującym chorobę zwanym małpim wirusem. Lekarze mogli pomóc tym osobom. Pod jednym warunkiem. Musieli poznać strukturę białek małpiego wirusa. Niestety, przez 15 lat naukowcy nie umieli rozwiązać tej zagadki. Na szczęście, wraz z rozwojem technologii pojawiło się światełko w tunelu. Być może superszybki komputer mógłby przechylić szalę zwycięstwa na stronę naukowców. Jednak zaprojektowanie i zbudowanie maszyny o wystarczającej mocy obliczeniowej wymagało czasu. Poza tym ograniczenia technologiczne sprawiały, że komputer musiałby pracować bez przerwy przez kilka lat, zanim rozwiązałby zagadkę wirusa. To czas, którego chorzy nie mieli.
Wtedy pojawił się inny pomysł. Wykorzystać wszystkie komputery na świecie połączone ze sobą przez internet jako jedną, ultraszybką maszynę. Łatwiej powiedzieć niż zrobić, prawda? Naukowy wiedzieli, że nie uda im się przekonać ludzi, aby, bądź co bądź, wpuścili obcych do swoich prywatnych komputerów. Poza tym zabiegani i zajęci swoimi problemami właściciele komputerów nie zwracają uwagi na tak abstrakcyjne rzeczy, jak struktura białek wirusa. Jednym słowem - naukowcy mieli genialny pomysł, jednak niemal niemożliwy do zrealizowania.
 

Na szczęście nie dla wszystkich. Inżynierowie z Uniwersytetu w Waszyngtonie zaproponowali rozwiązanie rodem z filmów fantastycznych. Stworzyli grę. Gra polegała na układaniu puzzli. Odzwierciedlały one struktury białek wirusów. Im więcej puzzli ułożą gracze, tym więcej danych dostarczą naukowcom. Za dopasowane puzzle, gracz zdobywał punkty i rywalizował z pozostałymi graczami na całym świecie. Naukowcy obliczyli, że jeśli uda im się wciągnąć do gry w...